DiNo's Blog

Een plantaardig dieet voor de hond, kan dat?

Jazeker! 

En het kan nog gezonder zijn dan een dierlijk dieet ook!
Heeft je hond bijvoorbeeld last van problemen met de spijsvertering of jeuk?

Een belangrijke oorzaak daarvan kunnen bepaalde dierlijke eiwitten zijn die tot voedselintolerantie kunnen leiden. Het uitsluiten van dierlijke eiwitten door vegetarisch (geen vlees) of vegan (geheel geen dierlijke producten) te voeren kan daarbij een oplossing zijn.

Net als mensen kunnen honden namelijk prima leven op een plantaardig dieet, vooral nu deze voedingen van zeer hoge kwaliteit zijn en alle voedingstoffen bevatten die de hond nodig heeft. 

Ingrediënten als zoete aardappel, baobab, peulvruchten, noten en zaden zorgen in plantaardige diëten voor een actieve hond met een gezonde eetlust en prachtige vacht. Door de verwerking van deze ingrediënten, verhitting en persen, zijn de plantaardige eiwitten probleemloos op te nemen door de hond.

Plantaardig voeren is bovendien ook nog eens beter voor het milieu: je draagt als baasje immers niet bij aan de bio-industrie. Bovendien komt er bij het verwerken en produceren van plantaardige ingrediënten veel minder broeikasgasvrij. 

Een plantaardig dieet is dus een goede keuze voor hond, baas én de planeet! 

"Hij doet niets hoor!!" 
De legendarische woorden die regelmatig naar je worden geschreeuwd terwijl je met je hond aan het wandelen bent. 

Ook al ontwijk je de losloopgebieden, overal kom je los lopende honden tegen. Soms luisteren ze perfect naar hun baasje en komen braaf terug wanneer ze geroepen worden, maar veel honden stormen rechtstreeks op jouw hond af en willen contact maken. 

En dan zijn er nog de baasjes: soms luisteren ze perfect naar je vraag om hun hond aan te lijnen, maar sommigen negeren je vraag met een "hij wil alleen maar spelen" of een "hij doet niets hoor!"

Maar niet iedereen wil dat zijn of haar hond met andere honden contact maakt!

Dit kan ontzettend veel redenen hebben:

• je hond is ziek of heeft een blessure
• je hond heeft in het verleden slechte ervaringen gehad met andere honden en is hierdoor angstig, onzeker of zelfs agressief (vaak een gevolg van beide voorgaande emoties)
• je hond is in opleiding 
• je bent aan het werken met je hond (bijvoorbeeld een speurles of jachttraining)
• je hond is loops
• en ga zo maar door

Niets is voor een hondenbezitter zo frustrerend als een hond die zomaar op jouw hond af komt terwijl je duidelijk hebt gevraagd aan de eigenaar om dit niet te doen.
Sommige mensen gebruiken een geel lintje wat aan de riem van de hond wordt bevestigd. Dit betekent, dat deze hond niet benaderd mag worden. Helaas trekken veel mensen zich hier niets van aan of weten de betekenis hiervan niet. 

Helaas heb je niet in de hand wat een ander doet, dus soms moet je creatief proberen te zijn in het bedenken van oplossingen. 

Hierbij enkele tips, handel afhankelijk van de situatie:

• Geef aan bij de eigenaar van de andere hond, dat jij en jouw hond dit niet prettig vinden
• Probeer ergens een zijweg in te slaan in de hoop dat de hond teruggaat naar zijn baas omdat je uit zicht bent. Soms helpt het om je om te draaien en de andere richting op te lopen, weg van de los lopende hond.
• Indien er geen mogelijkheid tot uitwijken is: Blijf rustig en blijf stil staan. Beweging is veel interessanter voor honden dan iets wat stil staat. Probeer je eigen hond af te leiden met snoepjes en laat hem eventueel enkele oefeningen doen om tot rust te komen en de focus bij jou te houden.
• Ga tussen jouw hond en de andere hond in staan, zodat de andere hond niet bij die van jou kan komen
• Strooi snoepjes voor de andere hond en loop rustig weg terwijl deze de snoepjes aan het eten is
• Terwijl je weg loopt met je hond, leid hem af met wat lekkers en praat op een kalme toon tegen hem
• Wat je ook doet, blijf kalm. Wanneer je zelf in paniek raakt, zal je hond dit aanvoelen en hier op reageren. 

Daarnaast kun je natuurlijk ook je wandelingen aanpassen, om deze hele situatie zo veel mogelijk te voorkomen.

• Ga bijvoorbeeld op tijden wandelen waarvan je weet dat er weinig mensen op straat zijn (bijvoorbeeld rond etenstijd, vroeg in de ochtend of laat in de avond).
• Je kunt ook wandelen op bijvoorbeeld een industrieterrein. Hier zijn meestal stukken gras aanwezig, maar weinig anderen met honden.
• En natuurlijk in de bebouwde kom zal iedere hond aangelijnd zijn en niet zomaar naar jouw hond komen rennen. 
• Wandel op stukken waar je veel overzicht hebt, dus ver vooruit kunt kijken. Op deze manier zie je honden al van ver aan komen en kun je hierop anticiperen door om te draaien

Hou rekening met elkaar en respecteer elkaar. Je kunt niet weten waarom iemand niet wil dat zijn hond contact maakt met die van jou, dus respecteer het verzoek om aan te lijnen.
Zie je iemand lopen met een aangelijnde hond, lijn die van jou dan ook aan. Uit fatsoen. Niet iedereen durft te vragen of jij je hond wil aanlijnen.
Op deze manier kunnen we allemaal op een prettige manier gaan wandelen, zonder dat het stress geeft voor onze honden, of voor ons. 

Hond vermist!
Wat te doen en hoe te voorkomen.

Honden kunnen op vele mogelijke manieren vermist raken:

• Wegrennen achter wild aan
• Ontsnappen uit huis of tuin in een onbewaakt moment
• Van schrik zich uit de halsband of tuig wurmen
• Tijdens het spelen te ver bij het baasje vandaan raken en de weg niet terug vinden
• Schrikken van een eng geluid of voorwerp tijdens het los lopen en in paniek weg rennen
• De flexilijn valt uit je handen en de hond schrikt van het geluid

Je kunt het zo gek niet bedenken en zelfs de meest trouwe hond kan ergens van schrikken en het hazenpad kiezen.

Een vermissing kan enorm heftig zijn.

Slapeloze nachten, vrijwilligers die urenlang zoeken, flyeren, speuren, spotten en alles eraan doen om jou en je hond zo snel mogelijk met elkaar te herenigen.
Honden die langs een snelweg of treinspoor rennen, honden die dagen- soms zelfs wekenlang op de vlucht zijn en bang zijn voor alles wat ze tegenkomen.

Dit is iets wat je als hondenbezitter echt niet wil meemaken!

Maar, hoe voorkom je dit?
Hoe voorkom je deze vreselijke nachtmerrie voor jou, je hond en alle vrijwilligers?

Enkele tips:

• Gebruik voor je hond een veiligheidstuig. Dit is een tuig met een extra band in de taille van je hond. Door deze extra band zit het tuig perfect en kan je hond er niet uit ontsnappen.
• Laat je hond een GPS Tracker dragen en zorg dat deze altijd voldoende is opgeladen.
• Als je een hond hebt die bang aangelegd is, gebruik dan niet alleen het veiligheidstuig, maar ook een halsband. Lijn de hond dubbel aan en gebruik een heupgordel waaraan je één van de riemen kunt vastmaken. Zo zit de hond nog aan jou vast, voor het geval je per ongeluk de riem los laat.
• Gebruik géén flexilijn of rollijn. Je hebt minder controle over je hond en als je deze laat vallen maakt hij enorm veel lawaai, wat voor je hond ontzettend eng is en hij zal blijven rennen.
• Zorg altijd dat je deuren goed sluit en je hond niet kan ontsnappen. Wanneer je iemand binnen moet laten, zorg dan voor een extra tussendeur die gesloten is of plaats je hond even in een ruimte waaruit hij niet kan ontsnappen
• Zorg voor een goed afgezette tuin met sterke omheining, hoog genoeg zodat de hond er niet overheen kan springen
• Laat je hond niet loslopen in gebieden waar veel wild zit. Gebruik in dit geval een lange sleeplijn (dus géén flexilijn!), zodat je hond wel nog een beetje bewegingsvrijheid heeft
• In de vuurwerkperiode, hou je hond aan de lijn zodat jullie niet verrast kunnen worden door knallen
• Zorg dat de chip van je hond op jouw naam is geregistreerd bij www.ndg.nl

Als je hond dan tóch vermist raakt:

• Meld hem aan bij het zoekteam “Waar is onze Angel?” https://www.facebook.com/WaarIsOnzeAngel of https://wioa.nl/hond-aanmelden
• Meld hem aan bij www.amivedi.nl
• Zet de chip op vermist bij www.ndg.nl en controleer of al jouw gegevens correct zijn
• Schakel een speurhondenteam in dat gespecialiseerd is in het opsporen van vermiste honden: https://www.facebook.com/Dinosdogsearch
• Neem contact op met de dierenambulance en politie, zij krijgen meldingen binnen met betrekking tot loslopende honde.
• Probeer om bij de plek van vermissing te blijven, of bij de parkeerplaats waar jullie hebben geparkeerd voor de wandeling
• Zorg dat er thuis een deur of poort open staat, zodat de hond terug naar binnen kan als hij de weg naar huis vindt
• Krijg je jouw hond in het vizier, probeer dan kalm te blijven en op een zo rustig mogelijke manier hem te lokken. Indien nodig, maak jezelf zo klein mogelijk, vermijd oogcontact en gebruik zachte, lieve woordjes en wat lekkers om hem te lokken
• Print flyers uit en verspreid deze zoveel mogelijk

Diego en Noah op vakantie. 

Diego hier... 
Ik ben boos! 

De baasjes hebben mij en Noah meegenomen in de auto, met een heleboel spullen.
We moesten heel lang in de auto zitten, gelukkig waren ze onze brokjes niet vergeten mee te nemen. 

Toen we eindelijk uit de auto mochten, kwamen we in een ander mensenhok en moesten we zomaar op de grond slapen!
Er staat een hele grote mensenmand in dat hok, maar daar mogen we niet op.
Nee, we moeten als tweede rangs honden op ons vetbed op de grond slapen!! Dat kan toch zomaar niet?!
Dat vetbed ligt natuurlijk wel lekker, maar zeker niet zo lekker als de grote mensenmand.

 

We zijn ook heel veel gaan wandelen en ik moest steeds samen met Noah stom zitten,
zodat het vrouwtje met dat stomme apparaatje naar ons kon wijzen. Echt heel erg vermoeiend. 

"Jongens ga eens in het water", "jongens ga eens op dat ding zitten", "jongens ga eens tussen de heide zitten".
En wij maar zitten kijken naar een lekker snoepje wat ze dan boven haar rare apparaatje hield.
We kregen gelukkig dat snoepje dan wel,  dus dat was wel een beetje leuk. 

      

Maar als we dan in de avond thuis kwamen (na al dat harde werken en poseren), moesten we weer stom op de grond liggen.
Er was heus wel genoeg plek in die hele grote mensenmand hoor!


Soms gingen mijn baasjes zelfs nog in het bos zitten bij zo'n heel warm vlammending, maar ze vergaten mijn dekentje!
Dus bleef ik maar staan, je denkt toch niet dat ik op de vieze grond ga liggen?! 

Na een paar dagen gingen we gelukkig weer naar ons eigen mensenhok.
Ik was een beetje bang dat Bank weg zou zijn, maar die was er gelukkig nog!
Dus ik ben toen heel lang met Bank gaan knuffelen en nu ben ik weer iets minder boos. 

Poot van Diego

Hoiii! Noah hier!
Wat is mijn leven toch geweldig! 

Baasjes gingen allemaal spullen in de auto laden en wij mochten ook mee.
Ik vind het zó leuk in de auto!! We gaan dan altijd naar leuke plekken toe. 

Het was een flinke rit, maar toen we aan kwamen was ik heel blij!
We waren in een bos en er was ook een mensenhok en ohhhh wat fijn, vrouwtje had ons vetbed meegenomen!
Ik bel dol op mijn vetbed, het is zo lekker zacht en fluffy.

Diego deed een beetje stom, die was steeds aan het draaien in zijn slaap en liep steeds naar de grote mensenmand,
maar daar mocht hij niet op en toen kwam hij weer tegen mij aangepropt liggen. 

En we gingen allemaal leuke wandelingen maken en tijdens de wandelingen kregen we opdrachten, super leuk!!
We mochten zwemmen en bovenop dingen zitten en tussen hele mooie paarse bloemetjes zitten
en steeds kregen we een lekker koekje als beloning! 
En vooral heel veel zwemmen, echt heerlijk!

 
En als we in de avonden weer terug gingen naar het mensenhok in het bos, kon ik lekker op de grond in de schaduw uitrusten.
Baasjes maakten dan een heerlijk vuurtje en daar ging ik lekker bij liggen.
Wat een genot! 

Ik vond het wel jammer dat we al heel snel weer naar ons eigen mensenhok terug moesten gaan,
maar ik was ook wel een beetje moe van al die leuke dingen.
Dus nu ben ik weer lekker uitgerust en klaar voor een nieuw avontuur! 

Poot en dikke lebber van Noah

Het wordt eindelijk weer warmer weer.

Alleen zou Nederland Nederland niet zijn, als dit niet heel plotseling zou gebeuren.

Dus gaan we van 17 graden naar 27 graden in één week tijd. 
En dat is wennen. 
Niet alleen voor ons, maar vooral voor onze viervoeters.

Wij trekken simpelweg een kortere broek een shirt aan, maar een hond kan niet even van vacht wisselen in zo'n korte tijd. 
Het is dus enorm wennen voor onze vierpotige vriendjes aan deze nieuwe temperaturen. 

Speciaal voor jullie hebben we enkele Do's en Don'ts op een rijtje gezet voor deze warme dagen:

Voor velen heel logisch, maar het zal je verbazen hoeveel mensen denken dat de hond wel even in de auto kan wachten. Of even een stukje mee kan naast de fiets. 

Verkoeling is in deze warme tijden enorm belangrijk voor onze honden. 
Bij ons staat de hele zomer een zwembadje op voor de honden, waar ze hun poten in kunnen afkoelen. 

In de vroege ochtend worden de honden goed uitgelaten. Dan is het nog lekker koel en kunnen we gewoon lekker wandelen.
Overdag worden er 2 korte wandelingen gemaakt met een CoolPets Bandana om, voor de nodige behoeften. De honden drinken meer met warmer weer, dus moeten ook vaker plassen.

In de avond wanneer het is afgekoeld, gaan we lekker zwemmen in de beek. Soms wordt er een balletje gegooid in de beek, maar niet te vaak. Wat natuurlijk is het water wel verkoelend, apporteren is enorm intensief dus een hond kan alsnog oververhit raken. We houden het dus leuk en luchtig. 

In huis wordt het drinkwater regelmatig ververst en liggen er koelmatten, waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt. 
En dan zijn er natuurlijk de dagelijkse ijsjes, de heerlijke verkoeling voor de honden. 

Deze ijsjes zijn heel makkelijk te maken en het is leuk om steeds weer nieuwe combinaties te bedenken voor de honden. 
Ik neem bijvoorbeeld gewoon een plastic bekertje en vul dit met water en snoepjes. Of pindakaas en yoghurt. Yoghurt met aardbeien is ook een enorm welkome traktatie voor Noah en Diego. Deze bekertjes gaan enkele uurtjes de vriezer in en worden daarna van het ijsje verwijderd. Zo zijn de honden even zoet met hun lekkers, dus wordt er ook weer energie gebruikt. Een echte win-win situatie dus!

Je kunt natuurlijk ook een KONG vullen met iets lekkers en in de vriezer stoppen, om het nog wat moeilijker te maken. Of je gebruikt deijsballen van Chuck-it, ook deze zijn perfect voor de warme dagen.

Naast ijsjes en een zwembad zijn er ook een paar superleuke fonteinen verkrijgbaar. Zo is er de CoolPets Splash Pool en de CoolPets Splash Water Fountain. 

Kortom: Er zijn meer dan genoeg manieren om je hond koel te houden tijdens de warmere dagen.

Geniet er van en zorg dat je hond niet oververhit raakt!
Voor advies kun je ons gerust mailen, we helpen graag. 

Team DiNo

Door mijn artrose kan ik soms geen lange wandeling maken met de honden, dus dan krijgen ze ter compensatie een leuke braingame. 

Vandaag was dat de lickimat!
Even insmeren met Trixie Premio pasta en de fun kon beginnen!

De grotere stukken waren al snel opgesmikkeld, maar daarna kwam het precisie werk. Ze zijn allebei toch een dikke 15 minuten bezig geweest om hun matje leeg te likken en gingen daarna tevreden slapen. 

Ik ben zó ontzettend blij met dit soort braingames. Sommige dagen heb ik echt veel pijn en krijg het gewoonweg niet voor elkaar om een goeie wandeling te maken met mijn lievelingen. Gelukkig kan ik ze dan op een andere manier mentaal moe maken, zodat ze tóch hun energie kwijt kunnen.

Bekijk hier de video 

De baasjes deden maar vreemd de laatste tijd. Ze waren al hun spullen in dozen aan het verstoppen en bouwden een soort fort van dozen in de woonkamer. Dus onze vaste (en kortste) looproute naar de bank werd geblokkeerd. Moesten we helemaal om lopen!

En het huis werd maar kaler en kaler, we vroegen ons af waarom. Misschien zouden we nóg een bank krijgen, of een hele grote mand. Spannend! 

Maar nee hoor, geen nieuwe bank. 
Op een dag gingen we naar de moeder van het vrouwtje. Daar gingen we wel vaker naartoe, dus dat was leuk! Maar het duurde wel erg lang zeg, waar bleef het vrouwtje nou? 
Ineens hoorden we haar stem uit het rare apparaatje komen dat voor mensen blijkbaar erg belangrijk is en we gingen haar roepen. "Vrouwtje!! Waar blijf je?! We missen je!! Awoeeeeeeee!!!!" 

Even later was ze daar dan eindelijk, we konden naar huis yesss!! 

Maar we gingen niet naar huis. We gingen naar een ander huis, waar heel veel spullen stonden die naar het vrouwtje en baasje roken. Er lag ook een kleedje op de grond, daar moesten we op gaan liggen van het vrouwtje. "Ja doei! Wij willen onze bank! Waar is onze bank?!" Bank kwam niet. Noah vond het prima en ging op het kleedje liggen, maar Diego kon zijn rust maar niet vinden. Waar was die bank nou? Hoe kon het vrouwtje van ons verwachten dat we zomaar ordinair op de grond gingen liggen? 

We werden uitgelaten en baasje en vrouwtje gingen door een deur en verdwenen de trap op. Ja hallo, niet zonder ons hoor! Snel renden we achter ze aan de trap op. Vrouwtje lachtte en zuchtte eens en zocht snel een mandje voor ons, wat ze aan het voeteneinde legde. Alweer op de grond?! Haha nee hoor, wij sprongen gewoon gezellig op bed! Als wij maar lekker konden slapen, dan was het goed. 

De volgende dag renden we enthousiast naar beneden, zou de bank er al zijn? Nee, geen bank. Nog steeds dezelfde kleedjes. Vrouwtje ging druk met allerlei spullen in het rond lopen en zette alles weer ergens anders neer. Vermoeiend hoor, onze mand werd wel 3 keer verplaatst! 
Plotseling verscheen daar Diego zijn stoel, daar lagen spullen op. Hup snel de stoel in, eindelijk snapt het vrouwtje dat ik geen grond-hond ben! 

Na een heleboel sjouwen van vrouwtje kwam baasje thuis en pikten ze allebei Diego zijn stoelen in om naar een raar plat ding met lichtjes te gaan kijken. Naaaahh dat gaat niet hoor! Diego sprong snel op de stoel en wrong zich achter het vrouwtje door, zodat hij achter haar kwam te zitten. Even afzetten met de poten en hup, daar ging het vrouwtje. Mijn stoel!! 

De dagen erna bleef het vrouwtje maar druk met spulletjes verplaatsen, het was wel een beetje verwarrend maar gelukkig bleven onze stoelen braaf staan. Maar we misten de bank wel heel erg hoor! Lekker languit liggen op de bank past toch beter bij ons dan een kleedje op de grond of een stoel. 

Toen moesten we een hele dag met het vrouwtje mee naar ons vriendje Wolfie. Lekker spelen en rennen!! Na een vermoeiend dagje kwamen we weer thuis en daar was een hele grote verassing: onze bank had ons gevonden!! Nou, we wisten niet hoe snel we op de bank moesten klimmen om een lekker dutje te doen! Nu was het goed, nu is het thuis! 

Poot van Diego en Noah vanaf hun bank.

"We nemen Diego wel mee", zeiden ze enthousiast.

Door een blessure kon ik die dag niet speuren, maar iemand moest dringend gaan. 
Jolanda en Su lopen heel vaak met me mee, dus de honden zijn vertrouwd met hen. 

En Jolanda heeft al aardig wat speurervaring opgedaan met Noah, dus zij zou met Noah gaan speuren. 
Op de vraag, of Su dan met Diego wilde proberen te speuren, werd met groot enthousiasme ingestemd. 

Maar Diego is een geval apart. Een moederskindje. Een eigenwijze Rhodesian Ridgeback. 
En hij werkt niet graag voor andere mensen. 

Tóch gingen ze het proberen. Ik bleef thuis en kon via live locatie meekijken waar ze naartoe gingen. 

Er was echter één klein "probleempje": De vermiste hond verbleef in de buurt van mijn woonplaats. En dus in een gebied waar ik dagelijks wandel met mijn honden. 

Diego trippelde enthousiast mee naar de auto en ging braaf zitten. Ze namen mijn auto, dit was makkelijker voor het vervoeren van de honden. Eenmaal aangekomen op de bestemming, kreeg ik een foto doorgestuurd van een geïrriteerde Diego. Hij had zich gerealiseerd dat ik er niet bij was en zijn hoofd stond op onweer. 

Dapper gingen ze op pad, Diego mocht aan het geurvoorwerp ruiken en kreeg het commando "zoek"!
En meteen ging hij van start. Vastberaden, op een mooi speurtempo. 

Van thuis uit zag ik hun live locatie het dorp in gaan, in plaats van het verwachte natuurgebied. 
Ik wist al meteen, dat iets niet klopte. 

Su werd mee gesleurd door Diego, die deed alsof hij echt een spoor had. Dus, vertrouwend op Diego, volgde Su hem netjes. Met een behoorlijk tempo werd Su meegenomen, de woonwijk in. Diego wilde de straat over, dus er werd overgestoken. Aan de overkant van de straat gekomen ging Diego in volle vaart naar het appartementencomplex wat zich daar bevond. En stopte. Onder het balkon van mijn moeder, waar hij altijd een lekker koekje krijgt. 

Jolanda wist dat mijn moeder daar woont, dus belde me al op. Gierend van het lachen vertelde wat Diego had gedaan. De knapperd blijft toch écht een moederskindje en laat zich heus niet zomaar door een ander voor het karretje spannen. Gelukkig konden ze daarna nog met Noah verder gaan speuren en werd er een spoor gevonden van de vermiste hond. Diego mocht nog even meelopen voor de mooi. 

"Ruik maar Diego", zeg ik terwijl ik hem het zakje met de geurbron aanbied.

Diego ruikt kort aan het lapje stof. Een stukje deken van de vermiste hond.
Ik maak het zakje goed dicht en berg het op.

"Diego, zoek!"

Diego stond al met zijn neus in de lucht. De omgeving scannend met zijn neus. Hij staat doodstil, alleen zijn neusvleugels bewegen snel op en neer.
Dan draait zijn hoofd een beetje en begint hij te lopen. Ik zie meteen aan zijn manier van lopen, dat hij de geur van de vermiste hond heeft opgepikt uit de lucht.

Ik weet op dat moment nog niet, dat deze hond slechts anderhalve kilometer verderop ergens in de bosjes verstopt zit. Diego weet dit wél. Hij ruikt hem namelijk.

We lopen door een weiland en komen bij een poortje. Diego staat met zijn neus tegen het poortje gedrukt, voor mij het signaal dat we hier doorheen moeten.

Ik maak het poortje open en Diego loopt stevig verder. Met zijn neusje in de lucht, af en toe een grasspriet scannend loopt hij door. Zijn hoofd draait steeds weer naar links en hij probeert een doorgang te vinden door de bosjes. Maar daar kunnen we niet doorheen. Er zijn braamstruiken. Dus we moeten om.

Na enkele meters komt een splitsing naar links, waar Diego vastbesloten linksaf slaat. Zijn tred wordt sneller, waardoor ik weet dat het spoor verser wordt.

Plotseling draait zijn hoofd krachtig naar rechts. Een smal paadje, zo smal dat ik het niet eens gezien had als Diego het niet had aangewezen. Diego loopt het pad in en hangt in de speurlijn. Ik hoef alleen maar te volgen.

Door een smal, kronkelend paadje, tussen varens door, langs brandnetels, over boomstammen. Achter mijn hond aan.
Door het tempo van Diego merk ik, dat we erg dichtbij de vermiste hond zijn.

Plotseling staan we voor een beekje. Diego is geen fan van water, maar tóch loopt hij het beekje in. Hij is vastberaden: Daar moeten we naartoe, daar is de vermiste hond naartoe gelopen.

Omdat ik liever geen nat pak haal, zoeken we naar een bruggetje of doorgang. Al snel vinden we een poortje, waar Diego al ongeduldig vóór staat, te wachten tot ik het poortje op maak. Het beekje is nu aan onze rechterkant. Diego maakt weer tempo. Plotseling stopt hij. Hij kijkt naar rechts naar het beekje en zijn kop draait met de geur van de vermiste hond mee naar links. Hier is de hond dus wéér overgestoken en het bos in gelopen.

Ook dit bos is moeilijk begaanbaar, dus we volgen het pad. Diego weet wat hij moet doen: Een andere weg zoeken naar de vermiste hond. Scherp houdt hij de linkerkant van het bos steeds in de gaten, zoekend naar een doorgang. Tot we bij een akker komen. Dwars over de akker loopt een vers spoor van pootafdrukken. Diego gaat met zijn neus naar de grond, snuffelt aan één van de pootafdrukken en maakt weer tempo. Zijn neus vlak boven de grond, precies het spoor van de pootafdrukken volgend. Daar heb ik mijn bevestiging van wat ik al wist: De hond is erg dichtbij en heeft hier gelopen.

Voorbij de akker slaat Diego weer naar links, een veld in met hoge begroeiing. Hij heeft er een flink hoog tempo op zitten, dus ik hou hem nog maar met moeite bij. Ik besluit om de speurlijn los te klikken. Diego zal nooit ver van me weg lopen en op deze manier kunnen we ons beiden beter concentreren. Diego op zijn spoor en ik op het veilig lopen door het veld.

Dan blijft Diego stil staan. Zijn neusvleugels trillen, hij kijkt over zijn schouder naar mij. Ik knik met mijn hoofd en hij loopt vastberaden de struiken in.
Omdat ik weet, dat de hond die we zoeken erg angstig is, blijf ik op afstand. Ik zie aan Diego, dat we enorm dichtbij zijn namelijk.

En ja hoor, plots zie ik een 2e hond naast Diego staan! Heel eventjes maar, want de hond verstopt zich snel weer. Diego komt trots terug gelopen naar mij: Zijn werk zit er op en het is tijd voor een beloning. Zachtjes, maar uitbundig, wordt hij rijkelijk beloond en ik klik de riem weer vast aan zijn tuigje.
Samen gaan we snel via een andere weg terug naar het hoofdpad. We hebben de hond kunnen lokaliseren en nu mag een vangkooi het werk voor ons afronden.

Als een team hebben we onze taak volbracht. Zonder woorden wisten we beiden wat de bedoeling was. Door jarenlang samen te trainen begrijpen we elkaar volkomen. Dit is werkelijk een prachtig gevoel. Diego gaf mij onderweg steeds informatie, waardoor ik wist wat we moesten doen. Of we dichtbij waren of niet. Doordat ik 100% op hem vertrouwde, kwamen we samen bij ons einddoel.

En dat is het mooie aan speuren. De reden waarom ik door weer en wind achter mijn honden aan loop. Waarom geen geld op de wereld dit gevoel kan overtreffen. Niets is zo mooi om samen met je hond te werken, met onvoorwaardelijk vertrouwen in elkaar.