Bank vermist

De baasjes deden maar vreemd de laatste tijd. Ze waren al hun spullen in dozen aan het verstoppen en bouwden een soort fort van dozen in de woonkamer. Dus onze vaste (en kortste) looproute naar de bank werd geblokkeerd. Moesten we helemaal om lopen!

En het huis werd maar kaler en kaler, we vroegen ons af waarom. Misschien zouden we nóg een bank krijgen, of een hele grote mand. Spannend! 

Maar nee hoor, geen nieuwe bank. 
Op een dag gingen we naar de moeder van het vrouwtje. Daar gingen we wel vaker naartoe, dus dat was leuk! Maar het duurde wel erg lang zeg, waar bleef het vrouwtje nou? 
Ineens hoorden we haar stem uit het rare apparaatje komen dat voor mensen blijkbaar erg belangrijk is en we gingen haar roepen. "Vrouwtje!! Waar blijf je?! We missen je!! Awoeeeeeeee!!!!" 

Even later was ze daar dan eindelijk, we konden naar huis yesss!! 

Maar we gingen niet naar huis. We gingen naar een ander huis, waar heel veel spullen stonden die naar het vrouwtje en baasje roken. Er lag ook een kleedje op de grond, daar moesten we op gaan liggen van het vrouwtje. "Ja doei! Wij willen onze bank! Waar is onze bank?!" Bank kwam niet. Noah vond het prima en ging op het kleedje liggen, maar Diego kon zijn rust maar niet vinden. Waar was die bank nou? Hoe kon het vrouwtje van ons verwachten dat we zomaar ordinair op de grond gingen liggen? 

We werden uitgelaten en baasje en vrouwtje gingen door een deur en verdwenen de trap op. Ja hallo, niet zonder ons hoor! Snel renden we achter ze aan de trap op. Vrouwtje lachtte en zuchtte eens en zocht snel een mandje voor ons, wat ze aan het voeteneinde legde. Alweer op de grond?! Haha nee hoor, wij sprongen gewoon gezellig op bed! Als wij maar lekker konden slapen, dan was het goed. 

De volgende dag renden we enthousiast naar beneden, zou de bank er al zijn? Nee, geen bank. Nog steeds dezelfde kleedjes. Vrouwtje ging druk met allerlei spullen in het rond lopen en zette alles weer ergens anders neer. Vermoeiend hoor, onze mand werd wel 3 keer verplaatst! 
Plotseling verscheen daar Diego zijn stoel, daar lagen spullen op. Hup snel de stoel in, eindelijk snapt het vrouwtje dat ik geen grond-hond ben! 

Na een heleboel sjouwen van vrouwtje kwam baasje thuis en pikten ze allebei Diego zijn stoelen in om naar een raar plat ding met lichtjes te gaan kijken. Naaaahh dat gaat niet hoor! Diego sprong snel op de stoel en wrong zich achter het vrouwtje door, zodat hij achter haar kwam te zitten. Even afzetten met de poten en hup, daar ging het vrouwtje. Mijn stoel!! 

De dagen erna bleef het vrouwtje maar druk met spulletjes verplaatsen, het was wel een beetje verwarrend maar gelukkig bleven onze stoelen braaf staan. Maar we misten de bank wel heel erg hoor! Lekker languit liggen op de bank past toch beter bij ons dan een kleedje op de grond of een stoel. 

Toen moesten we een hele dag met het vrouwtje mee naar ons vriendje Wolfie. Lekker spelen en rennen!! Na een vermoeiend dagje kwamen we weer thuis en daar was een hele grote verassing: onze bank had ons gevonden!! Nou, we wisten niet hoe snel we op de bank moesten klimmen om een lekker dutje te doen! Nu was het goed, nu is het thuis! 

Poot van Diego en Noah vanaf hun bank.