site
stats

DiNo's Blog


Gepubliceerd op door

Diego neemt een loopje

Volledig bericht lezen: Diego neemt een loopje

"We nemen Diego wel mee", zeiden ze enthousiast.

Door een blessure kon ik die dag niet speuren, maar iemand moest dringend gaan. 
Jolanda en Su lopen heel vaak met me mee, dus de honden zijn vertrouwd met hen. 

En Jolanda heeft al aardig wat speurervaring opgedaan met Noah, dus zij zou met Noah gaan speuren. 
Op de vraag, of Su dan met Diego wilde proberen te speuren, werd met groot enthousiasme ingestemd. 

 

 

Maar Diego is een geval apart. Een moederskindje. Een eigenwijze Rhodesian Ridgeback. 
En hij werkt niet graag voor andere mensen. 

Tóch gingen ze het proberen. Ik bleef thuis en kon via live locatie meekijken waar ze naartoe gingen. 

Er was echter één klein "probleempje": De vermiste hond verbleef in de buurt van mijn woonplaats. En dus in een gebied waar ik dagelijks wandel met mijn honden. 

Diego trippelde enthousiast mee naar de auto en ging braaf zitten. Ze namen mijn auto, dit was makkelijker voor het vervoeren van de honden. Eenmaal aangekomen op de bestemming, kreeg ik een foto doorgestuurd van een geïrriteerde Diego. Hij had zich gerealiseerd dat ik er niet bij was en zijn hoofd stond op onweer. 

8e2bcc5e-a991-4a7a-a0d7-316a7467b2a1

Dapper gingen ze op pad, Diego mocht aan het geurvoorwerp ruiken en kreeg het commando "zoek"!
En meteen ging hij van start. Vastberaden, op een mooi speurtempo. 

Van thuis uit zag ik hun live locatie het dorp in gaan, in plaats van het verwachte natuurgebied. 
Ik wist al meteen, dat iets niet klopte. 

Su werd mee gesleurd door Diego, die deed alsof hij echt een spoor had. Dus, vertrouwend op Diego, volgde Su hem netjes. Met een behoorlijk tempo werd Su meegenomen, de woonwijk in. Diego wilde de straat over, dus er werd overgestoken. Aan de overkant van de straat gekomen ging Diego in volle vaart naar het appartementencomplex wat zich daar bevond. En stopte. Onder het balkon van mijn moeder, waar hij altijd een lekker koekje krijgt. 

Jolanda wist dat mijn moeder daar woont, dus belde me al op. Gierend van het lachen vertelde wat Diego had gedaan. De knapperd blijft toch écht een moederskindje en laat zich heus niet zomaar door een ander voor het karretje spannen. Gelukkig konden ze daarna nog met Noah verder gaan speuren en werd er een spoor gevonden van de vermiste hond. Diego mocht nog even meelopen voor de mooi. 

 

Volledig bericht lezen